Noordereiland, NZ

Kia ora!

In de afgelopen drie weken ben ik het Noordereiland van Nieuw-Zeeland doorgereisd. Ga er maar even goed voor zitten; ik heb genoeg te vertellen!

City of Sails

Van de ruim 4 miljoen mensen in Nieuw-Zeeland woont een derde in Auckland, maar ondanks dat is het een erg rustige stad. Zelfs in de belangrijkste winkelstraat is het niet echt druk. Het bekendste gebouw is de Sky Tower, die 's avonds mooi verlicht wordt. Mijn eerste belangrijke daad was het kopen van kleren, om bestand te zijn tegen het koudere en regenachtige weer in Nieuw-Zeeland. Het weer is hier nogal wisselvallig. Vervolgens heb ik het Auckland Museum bezocht om wat meer te leren over het land. Doordat Nieuw-Zeeland zo afgelegen ligt ten opzichte van de rest van de wereld, heeft het een redelijk ongerepte natuur. Op de vleermuis na, had het land tot de komst van de Europeanen geen zoogdieren, maar wel een enorme verscheidenheid aan vogels. Zo'n duizend jaar geleden bereikten de Maori's per boot Nieuw-Zeeland en het museum liet zien hoe zij, zonder de beschikking te hebben over staal, toch een ontwikkelde beschaving hadden en zeer goed waren in het vangen van vogels en vissen.

De Nederlander Abel Tasman ontdekte Nieuw-Zeeland in 1642 en gaf het haar huidige naam, maar het duurde tot de 19e eeuw dat de Europeanen zich er voor het eerst vestigden. Tegenwoordig staat Auckland bekend als 'the City of Sails', vanwege de enorme hoeveelheid zeilboten die hier in de havens liggen. Vanaf de Harbour Brigde kun je dat mooi bekijken. Een op de vier inwoners hier in de stad schijnt een zeilboot te hebben!

In Auckland ben ik erachter gekomen dat niet alleen de Aussies gastvrij zijn, Kiwi's zijn dat ook! In de kerk ontmoette ik namelijk Aaron en Miriam, die me zomaar uitnodigden om te blijven slapen en eten. Ik kreeg een typisch Nieuw-Zeelandse maaltijd voorgeschoteld met lamsvlees en kumara, een soort zoete aardappel. Was gezellig!

Northland

In Auckland was ik na een paar dagen wel uitgekeken, dus ik vertrok om het gebied ten noorden van Auckland te ontdekken, Northland. Het eerste wat me opviel toen ik de stad uitreed, was dat het overal zo groen is. Groene heuvels, overal waar je kijkt. En heel veel schapen (ze hebben in Nieuw-Zeeland tien keer zoveel schapen als mensen).

De Bay of Islands is een gebied met veel rotseilanden en veel dolfijnen. Het is dus niet zo moeilijk om te raden wat ik daar gedaan heb; varen. Meteen toen we de haven uit kwamen, zagen we al een groep van zo'n 15 dolfijnen zwemmen. Ze sprongen niet zo veel, maar het was een gaaf om zoveel dolfijnen bij elkaar te zien (video's). We zijn in totaal zes groepen tegengekomen, maar we konden helaas niet met ze zwemmen, omdat er kleintjes bij waren.

De volgende dag ben ik naar Cape Reinga gereden via 90 Mile Beach, over het strand. Daar zijn enorm hoge zandduinen waar we zijn wezen sandboarden! (video) Op je buik op een plank van de helling afglijden, supergaaf. Toen ik genoeg adrenaline in mijn lichaam had, zijn we verder gereden naar Cape Reinga, het uiterste noorden van Nieuw-Zeeland en de plek waar de Tasmanzee en de Stille Oceaan elkaar met veel geweld ontmoeten.

In Paihia heb ik de Treaty Grounds bezocht, de plek waar het even belangrijke als controversiele Verdrag van Waitangi is getekend door de Britse gouverneurs en de Maori-stammen, wat ervoor zorgde dat Nieuw-Zeeland een Britse kolonie werd. In Paihia heb ik Tom, Kelly en Gavin uit Engeland ontmoet, waar ik nu nog steeds mee omga. Met hen ben ik ook naar het Coromandel Schiereiland geweest, een populair vakantieoord voor de Kiwi's dat bekendstaat om Cathedral Cove (zie foto's). Hier heb ik een mooie kayaktocht gemaakt langs de ruige rotskust.

Een stukje verderop, bij Hot Water Beach, hebben we ons eigen warmwaterbadje gemaakt. Als je daar een gat graaft in het zand, komt er kokend heet grondwater in te staan. Veel te heet om in te zitten, maar als je er genoeg koud zeewater in laat stromen, heb je een lekker warm bad. 's Middags kwam ik aan in de beroemde surfplaats Raglan. Een wetsuit had ik hier wel nodig in het koude water, maar het surfen was goed te doen. Erg veel hoge golven.

Glimmende wormen

Het gebied rond Waitomo staat bekend om haar zuivelproductie. Het aardige is dat ze hiervoor koeien gebruiken uit Nederland, die immigranten ooit hebben meegebracht. Ik kwam hier echter niet om de koeien te zien, maar voor de vele grotten hier in de buurt. In deze grotten leven glowworms, larven van een bepaald soort vlieg die beestjes vangt met behulp van licht dat ze zelf uitstralen. We gingen de grotten in zonder licht, maar toch keek ik mijn ogen uit. Miljoenen kleine lichtjes, overal waar je kijkt!

Hierna heb ik een kijkje genomen bij een grote kiwiplantage, dus nu weet ik waar onze kiwi's vandaan komen. Die zijn trouwens heel goedkoop hier!

De avond stond in het teken van cultuur, we bleven namelijk overnachten bij een Maori-stam. We werden verwelkomd met een traditionele maaltijd, waarna het opperhoofd van alles vertelde over zijn voorouders en hun gebruiken, cultuur en kunst. Vervolgens lieten ze ons een paar van hun dansen zien, waaronder uiteraard de haka. Iedereen die weleens een wedstrijd van de All Blacks, het nationale rugbyteam van Nieuw-Zeeland, heeft gezien, weet waar ik het over heb, namelijk de krijgsdans bedoeld om vijanden af te schrikken (filmpje van haka). Ik heb de haka zelf ook geleerd en opgevoerd, dat was wel grappig (ik hoop dat het er een beetje angstaanjagend uitzag).

Borrelende meertjes

Onder Nieuw-Zeeland drukken twee grote tektonische platen tegen elkaar aan, en hier heeft Nieuw-Zeeland haar enorm gevarieerde landschap aan te danken. De vulkanische activiteit op het Noordereiland is hier ook een direct gevolg van. De aardkorst is op sommige plekken erg dun en dat is vooral goed zichtbaar in Rotorua. Op allerlei plekken in de stad zie je borrelende modderpoelen, meertjes met kokend water en plekken waar stoom uit de grond komt. Heel bijzonder om te zien (filmpjes). De naam Rotorua hebben ze goed gekozen, want het ruikt er inderdaad overal naar rotte eieren. Die geur overheerst echt altijd en overal. Het wordt veroorzaakt door de zwavel die uit de grond naar boven komt. Het water en de modder schijnen een helende werking te hebben en trekt daardoor al sinds de 19e eeuw buitenlandse toeristen aan. Ik heb zelf ook gezwommen in een geothermisch verwarmd, naar zwavel ruikend zwembad gezwommen. En ik heb rondgelopen in het stadspark, waar ontelbaar veel kokende meertjes zijn.

In Whakarewarewa, een dorpje bij Rotorua, lieten Maori's me hun tradities zien, hoe ze vroeger leefden en hoe ze de geothermische activiteit gebruikten om eten te koken en hun huizen te verwarmen (veel mensen in Rotorua doen dit tegenwoordig nog). Er waren ook geisers, die elk uur kokend water 30 meter hoog de lucht in spuiten (filmpje).

In Rotorua is een groot deel van de bevolking Maori en zij hebben zo nog hun eigen gebruiken. Als ze elkaar groeten op straat bijvoorbeeld, drukken ze de neuzen tegen elkaar aan. Mooi om te zien dat ze hun cultuur levend houden.

Nog even iets wat met het voorgaande niets te maken heeft. Een tip voor iedereen die zich eens even lekker wil uitleven: bij de golfclub van Rotorua hebben ze een honkbalveld met een machine die de ballen automatisch op je afvuurt, 35 ballen voor $8!

Tongariro National Park

Nieuw-Zeeland heeft veertien nationale parken, de eerste die ik bezocht was Tongariro National Park. Dit park staat bekend om de grote, nog steeds actieve vulkanen Tongariro, Ngauruhoe (beter bekend als Mount Doom in Lord of the Rings) en Ruapehu. Ik ben vier dagen in het park gebleven en dat waren echt m'n beste dagen tot nu toe. Ik overnachtte in een uitstekend hostel met uitzicht over de bergen, een openhaard en een hot tub. Dat laatste kwam goed van pas na een dag hard werken, ik heb namelijk twee vermoeiende maar geweldige wandelingen van 19 km gemaakt. Bij de eerste hebben we de top van Mount Tongariro (1967 m) beklommen, waarbij ik m'n pikhouweel echt nodig had. Winterse omstandigheden; boven op de berg belandden we in een enorme sneeuwstorm waardoor we bijna geen hand voor ogen konden zien. De tweede wandeltocht was de vermaarde Tongariro Alpine Crossing, waarvan wordt gezegd dat het een van de mooiste eendaagse wandelingen van de wereld is. Schitterend was het! Door prachtig vulkanisch landschap, kraters, over besneeuwde bergtoppen en langs azuurblauwe meren en stomende hellingen. Bekijk de foto's voor de geweldige uitzichten die ik had!

Is die gozer op de foto nou aan het skien? Goed gezien, je kunt in het Tongariro National Park niet alleen goed wandelen, hier is ook het grootste skigebied van Nieuw-Zeeland, op de hellingen van de vulkaan Ruapehu, die in 1997 haar laatste uitbarsting had. Heerlijk om even een dagje te skien!

Windy Wellington

Op dit moment ben ik in Wellington, de hoofdstad van Nieuw-Zeeland. Vanwege de ligging waait het hier nogal veel, waardoor het de bijnaam Windy Wellington heeft gekregen. Er is hier genoeg te doen. Ik heb een tour gevolgd in de overheidsgebouwen, waar ik o.a. de Kamer heb gezien. Met de Engelsen heb ik het Nationaal Museum Te Papa bezocht, dat alles laat zien over Nieuw-Zeelands geschiedenis, natuur, Maori-cultuur en nog veel meer. Heel leuk en interactief museum en nog gratis ook.

Gisteravond hebben we een film gepakt in de Embassy Cinema, de bioscoop die in 2003 wereldnieuws was toen hier de premiere van Lord of the Rings: The Return of the King plaatsvond. Mooie oude bioscoop die die avond een Italiaanse film draaide. De filmstudio's van Lord of the Rings zijn hier in Wellington en veel filmlocaties zijn hier in de buurt. Die wilde ik graag even zien, dus ik heb vanmorgen een leuke tour gedaan die me naar al die locaties bracht en ze lieten ook videoscenes en foto's uit de films zien. Voor de liefhebbers: ik heb o.a. Rivendell, Isengard, Helm's Deep, Hobbiton Woods en Minas Tirith gezien :)

Morgen pak ik de ferry naar het Zuidereiland, waar nog veel meer mooie natuur op me wacht!